Het is nauwelijks voor te stellen dat iemand die Henk gekend heeft niet een ‘goede klik’ met hem had. Henk was een bijzonder inlevend, tolerant en begripvol mens met een geweldige drive. Iemand die kon praten maar ook kon luisteren. Hij was daarbij gezegend met een gezonde dosis humor en wijsheid. Een buitengewone ziel van een goede vriend is opgestegen.

Henk was als kind al behoorlijk doof. Zijn vader bejegende hem daarom als een mindere, maar Henk wist zijn beperking gedurende zijn latere leven als troef te benutten. Hij hoorde niet veel maar kon wel goed luisteren! Als vijftienjarig ‘ketelbinkie’ trok hij de wijde wereld in en later heeft hij vijfentwintig jaar achtereen steeds zes maanden lang in Zuid-India doorgebracht om er pater Sloos te ondersteunen in zijn fantastische missiewerk. Scholen, ziekenboegen, bejaardenopvang, op alles wat een mankerende maatschappij beter maakt werd ingezet en Henk ging ervoor, als leraar, verpleger, zorgverlener of waar ook maar behoefte aan was. Het functioneren van de menselijke psyche interesseerde hem mateloos.

Scheppingskracht

Henk leerde andere culturen van binnenuit kennen. Dit heeft hem mede gevormd. Hij leerde spelenderwijs te communiceren in de lokale taal van Madras. Henk leefde zich uitbundig uit op allerlei vlak. Hij legde zijn gedachten en gevoelens vast op papier in verhalen, gedichten en filosofische overpeinzingen, maar ook middels allerlei creatieve uitingsvormen schiep hij een arsenaal aan kunstwerken van velerlei aard. Papier, metaal, steen, verf: Henk roeide met de riemen die hij had.

Vader van verbinding

In de Haagse Beemden nam Henk het heft in handen en initieerde hij de Inloop de VERbindING aan de Alexberg, welke intussen als een niet meer weg te denken ontmoetingsplek in de wijk centraal staat. Hij verfraaide onze wijk door samen met de buurtbewoners sofa’s, poefjes en sierbollen te mozaïeken. Henk was de initiator van de beweegtuin en jeu de boulesbaan achter de inloop en van de muurschilderingen aan de IJsbrandsberg. Hij heeft eigenhandig zijn ‘vogel’ in de vijver bij Het Beemdhuis geplant. Op onderstaande foto toont hij in zijn werkplaats met trots zijn laatste werk, de Oekraïne-poef, die inmiddels bij het speeltuintje langs de Kesterenlaan staat.

Een paar jaar geleden werd Henk ziek. Hij werd uitgedaagd zijn laatste strijd aan te gaan. Het is een moeilijke tijd voor hem geweest, omdat hij het liefst in sneltreinvaart vooruit wilde met al zijn ideeën en projecten. Soms ging dat gewoonweg niet. In India heeft Henk geleerd met tegenslagen om te gaan en erin te berusten. Eens vroeg hij op het perron van een station: “Hoe laat komt de trein?” Hij kreeg als antwoord: “Misschien vandaag.”

Op maandagmiddag heeft Henk nog diverse afscheidsmails verzonden. Dinsdagochtend 16 mei is hij vredig en in alle rust ingeslapen. De crematie heeft in besloten kring plaatsgevonden. Wij wensen de naaste familie, vrienden en alle kennissen van Henk heel veel sterkte toe bij dit aangrijpende verlies.

Op verzoek van Henk en in overleg met de nabestaanden zetten wij onze rubriek ‘Henk zegt het’ binnenkort voort.