De schrikkelheilige: Antonia van Florence

Antonia werd geboren in 1401 in het toen nog niet zo mooie Florence. De stad bloeide pas op in de Renaissancetijd. Het meisje trouwde op jonge leeftijd met haar jeugdliefde. Het gelukkig paar kreeg een zoon. De vader stierf toen Antonia slechts zevenentwintig jaar oud was. Er ontstonden problemen rondom de erfenis.

De hebzucht van de familieleden was groter dan de rouw om haar geliefde. Dit greep haar zo aan dat ze het klooster in ging. Haar tienerzoon werd opgevoed bij familie. De jongen miste zijn ouders en kreeg daardoor grote sociale problemen. Omdat hij moeilijk aan werk kon komen probeerde hij zijn rechten op de erfenis van zijn vader te doen gelden. Hierdoor ontstonden problemen in de familie.

Antonia wijdde zich liever aan de novicen in haar klooster voor wie zij als een moeder klaarstond. Het liefst deed Antonia de naarste klussen, zoals schrobben en onkruid wieden. Toen ze zesenvijftig jaar oud was kreeg ze een pijnlijke ziekte waaraan ze vijftien jaar heeft geleden. Pijnstillers waren er in die tijd nauwelijks, waardoor ze het af en toe uitschreeuwde van de pijn. Volgens het verhaal beschouwde ze haar ziekte als een bewijs dat God van haar hield.

Het laatste jaar van haar leven kon ze haar functie als abdis niet meer uitvoeren vanwege de chronische ziekte. Aan welke aandoening ze leed is niet opgeschreven. Ze werd na haar overlijden op 29 februari 1472 bijgezet in een grafkelder. Toen men haar lichaam opgroef na haar zaligverklaring bleek het gemummificeerd te zijn. Dit werd gezien als een wonder.

Horror

Dat er ook gewone burgers in grafkelders na hun bijzetting niet zijn vergaan is voor het gemak buiten beschouwing gelaten. Goed geconserveerde bijzettingen in grafkelders van Kapucijnermonniken, zoals bijvoorbeeld op Sicilië, zijn tegenwoordig opengesteld als gruwelmuseum. De lijken verdroogden door een constante stroom van droge lucht. Een hoge luchtvochtigheid bevordert vaak eveneens het conserveren van een lijk.

Verlichting

Latere toevoegingen aan haar heiligenverhaal, de vita, gaan over haar lichtende hoofd. Novicen die haar in het klooster zagen mediteren beschrijven dat haar hoofd licht gaf als een lamp. Andere novicen verklaren dat ze Antonia tijdens haar gebeden door het klooster hebben zien zweven. Antonia is zalig verklaard, een voorstadium van de heiligenstatus. Zij wordt aangeroepen bij familieproblemen.